Superstulatek

W dniu 105 urodzin

107. urodziny.

Jest też filmik http://www.youtube.com/watch?v=4fKu61I3 … tube_gdata

Artykuły » Najstarsza tarnogórzanka
kategoria: Informacje


108 lat skończyła w tym roku najstarsza tarnogórzanka. Stefania Zacharska (zdjęcie zrobiono w 2013 roku) urodziła się 25 listopada 1906 roku w Stanisławowie. Do Tarnowskich Gór trafiła w 1945 roku przez Tyczyn koło Rzeszowa. Obecnie jest najstarszą mieszkanką naszego miasta i jedną z najstarszych Polek.


Jeszcze w ubiegłym roku gości witała przy stole urodzinowym. W tym roku życzenia i gratulacje w imieniu Jubilatki przyjmowali opiekunowie pani Stefanii, siostrzeniec Janusz Kocój i siostrzenica Anna Tomaszewska. Niestety zdrowie już nie dopisuje tak jak do tej pory i większość czasu Pani Stefania spędza w łóżku.

W wtorek (25 listopada) Panią Stefanię odwiedziła wiceburmistrz Jolanta Tuszyńska z urzędnikami. O urodzinach Pani Stefanii pamiętali także nauczyciele z dawnej odzieżówki, w której Jubilatka przed laty pracowała.
- Receptą na długowieczność jest pogoda ducha i zdrowy styl życia – odpowiadał na pytania wiceburmistrz Janusz Kocoj, który od kilku lat wraz siostrą opiekuje się ciotką.  Pan Janusz ma już 67 lat, a jego siostra jeszcze kilka lat więcej. – Ja mam zawsze osiemnaście – śmieje się Pani Anna zapytana o wiek – pomimo że przysługuje mi już zasiłek opiekuńczy, mam jeszcze siły na zajmowanie się moją ciocią.
- Macie dobre geny, życzę Państwu 200 lat w zdrowiu – żartowała wiceburmistrz Tuszyńska. – Każdy chciałby żyć wiele lat, ale nikt nie chce starości – zauważył Pan Janusz.
Gratulując tak pięknego wieku, życzymy Pani Stefanii dużo zdrowia i miłości.


http://www.tarnowskiegory.pl/articles,a … nogorzanka

http://www.tgstacja.pl/archiwum/464-naj … 8-lat.html



Najstarsza tarnogórzanka i jedna z najstarszych Polek - Stefania Zacharska urodziła się 25 listopada 1906 r. w Stanisławowie. Większość swojego długiego życia poświęciła pracując jako nauczycielka. Do Tarnowskich Gór przybyła wraz ze swoją siostrą tuż po wojnie. Od tego czasu nauczała w Szkole Odzieżowej.

Stefania Zacharska była trzecim dzieckiem z sześciorga rodzeństwa. Kiedy miała 7 lat zaczęła uczęszczać do szkoły podstawowej. Po 4 latach kontynuowała naukę w gimnazjum Sióstr Urszulanek, a następnie uczęszczała do trzyletniego Seminarium Nauczycieli  Rzemiosł w Rybniku również prowadzonego przez Siostry Urszulanki. Naukę w seminarium ukończyła egzaminem maturalnym oraz egzaminem sprawdzającym umiejętności praktyczne i zawodowe. Były to czasy wkrótce po I-ej Wojnie Światowej i w kraju brakowało kadr nauczycielskich, a szczególnie nauczycieli zawodu. Aby mieć prawo nauczania zawodu i technologii trzeba było jeszcze odbyć dwuletnią praktykę zawodowo-dydaktyczną. Taką praktykę odbyła w Pracowni w Wyższej Szkole Zawodowej we Lwowie mającej prawo przysposabiania do zawodu nauczycielskiego. Po uzyskaniu dyplomu Nauczyciela Zawodu podjęła pracę w Prywatnym Gimnazjum Pani Pietraszkiewicz w Wilnie. Uczyła również w Gimnazjum Sióstr Benedyktynek w Wilnie. W 1938 zaczęła przygotowywać się do egzaminu kwalifikacyjnego dającego prawo do nauczania na stałym etacie również w szkołach państwowych jako nauczyciel dyplomowany. W okresie do wybuchu II Wojny Światowej pracowała w Żółkwii pod Lwowem.
         

W czaie wybuchu wojny niemiecko-sowieckiej nadal pracowałam w Żółkwii w żłóbku. Był to okres wywózek inteligencji na Sybir. Cudem udało się jej przetrwać i uniknąć wywózki. W okresie okupacji  niemieckiej również pracowała aby przeżyć i nie zostać wywiezioną, tym razem, na roboty do Niemiec. Należało wtedy ukrywać to, że się jest nauczycielem. W lipcu 1941 w Pawełczu pod Stanisławowem Niemcy rozstrzelali 360 osób - elitę stanisławowskiej inteligencji: profesorów lekarzy adwokatów itd. Bardzo to ciężko przeżyła ale mimo to uczestniczyła aktywnie w tajnym nauczaniu młodzieży. W 1944 roku w obawie przed sowieckimi wywózkami przeniosła się, wraz ze swoją siostrą Zosią, do rodziny jej męża w Tyczynie koło Rzeszowa. Do Tarnowskich Gór przeniosła się zaraz po wojnie, w 1945 roku, gdzie przed wybuchem wojny mieszkała jej siostra. Od razu rozpoczęła pracę w powstającej właśnie Szkole Odzieżowej, początkowo nawet bez wynagrodzenia a następnie już na etacie. Pierwsze lata w Tarnowskich Górach były bardzo ciężkie. Brakowało jej dosłownie wszystkiego: żywności, lekarstw, odzieży i opału. Wszystko musiała załatwiać sama, ale odwagi dodawała jej i jej rodzinie radość z odzyskanej wolności i nadzieja na poprawę. W szkole również brakowało niemal wszystkiego. Wykorzystując dawne znajomości pojechała do Łodzi –  odzieżowego centrum Polski i tam udało mi się załatwić dla szkoły nieco materiałów i maszyn. W szkole odzieżowej w Tarnowskich Górach pani Stefania pracowała aż do 1972 roku. Teraz mieszka w centrum miasta. (tg stacja)

Wszystkiego dobrego dla Pani

https://gwarek.com.pl/gwarek/artykul/ta … za-na-lsku

Tarnogórzanka najstarsza na Śląsku
Tarnogórzanka Stefania Zacharska jest najstarszą osobą w województwie śląskim i trzecią najstarszą Polką. Dziś, 25 listopada obchodziła 109 urodziny. Z tej okazji odwiedziły ją delegacje samorządowców oraz przedstawiciele Zespołu Szkół Artystyczno-Projektowych, gdzie jubilatka uczyła aż do 1972 r.
Hanna Kampa
Pani Stefania urodziła się w 1906 r. w Stanisławowie na terenach dzisiejszej Ukrainy. Była trzecim dzieckiem z sześciorga rodzeństwa, córką Edwarda i Stanisławy Zacharskich. Ojciec był urzędnikiem kolejowym i dyrektorem banku, matka pochodziła z drobnej szlachty, nie pracowała.
Jubilatka po I wojnie światowej ukończyła prestiżowe Seminarium Nauczycieli Rzemiosł w Rybniku, prowadzone przez urszulanki. Tam pani Stefania zdała maturę i egzaminy zawodowe. Zanim zaczęła uczyć, odbyła dwuletnie praktyki we Lwowie, po czym rozpoczęła pracę w Wilnie.
W czasie II wojny światowej pani Stefanii udało się uniknąć zsyłki na Sybir i wywózki na roboty do Niemiec. W 1944 roku przeniosła się do siostry pod Rzeszów, a w 1945 r. przybyła do Tarnowskich Gór, gdzie podjęła pracę, początkowo bez wynagrodzenia, w powstającej Szkole Odzieżowej.
Cały artykuł znajdziesz w papierowym wydaniu „Gwarka”.

Artykuł ukaże się w GWARKU 48 z 01.12.2015