Superstulatek

Ale my jesteśmy młodzi, więc będziemy żyć dłużej, niż ci, co zmarli do tej pory w tym roku.
Na początku myślałem, że dożycie 50 lat, to wystarczająco dużo, ale jak się dowiedziałem, jaka może być technologia i jakie mogą być wtedy ładne dziewczyny (już są ładne, ale będzie więcej takich ), to czasami myślę, czy nie byłbym w stanie nawet pokonać wieku Calment i to jeszcze na dodatek mogąc normalnie chodzić, tylko jedyne co mnie odpycha od chęci aż tak ekstremalnie długiego życia, to świadomość, że mogę być niższy niż teraz w sensie, że np. do 18 lat urosnę jeszcze trochę, a 105 lat później zmaleję tak bardzo, że będę jeszcze niższy, niż gdy założyłem konto na naszym forum.

Tylko że wiecie, ja mam obecnie 183 cm wzrostu (stan 12.08.2013, wtedy byłem mierzony), to zakładając, że ja jeszcze urosnę do 18 lat te 3 cm, to świadomość, że do 123 lat mógłbym nawet zmaleć 11 cm, mnie tak przeraża, że jak miałbym być taki mały w przyszłości, podczas, gdy ludzie będą jeszcze wyżsi niż teraz, że wystarczyłoby mi żyć np. 50 lat i parę miesięcy, bo wtedy bym umarł będąc jeszcze w miarę wysokim (szacuję, że będę miał wtedy 184 cm), a gdybym np. miał umrzeć w wieku 123 lat mając zaledwie 175 cm (ja na takich ludzi mówię, że są niscy), to już wolałbym umrzeć w wieku 50 lat, mając 184 cm, podczas, gdy byłbym wyższy od 64% mężczyzn i 98,9% kobiet, niż gdybym miał umrzeć w wieku 123 lat, mając 175 cm, podczas gdy byłbym wyższy zaledwie od 17% mężczyzn i 57% kobiet.

Dla porównania: teraz mam 15 lat i 332 dni, mam 183 cm wzrostu i jestem wyższy od 77% mężczyzn i 99,5% kobiet.

No tak, bo ty masz pewnie 176 cm i nie wiesz, jak to jest wspaniale mieć tak jak ja 183 cm. Ja jeszcze trochę urosnę, ale jak miałbym na starość zmaleć dużo, to wolę umrzeć w takim wieku, jak Michael Jackson mając 184 cm, niż pokonać wiek Calment i umrzeć mając zaledwie 175 cm.

Nie mógłbym znieść upokorzeń ze strony młodych ludzi, że ja byłbym tak mały i że większość młodych dziewczyn było wtedy ode mnie wyższa. Ja lubię być wysoki i chcę umrzeć ze świadomością, że jestem naprawdę wysoki, przystojny mężczyzna, niż ze świadomością, że byłbym skrajnie starym, schorowanym, niskim panem, który ledwo by umiał chodzić.